Eski Türkiye'de medya düzeni hakkında küçük bir hatırlama;

Dinç Bilgin grubu, Uzan grubu, Karamehmet grubu, Aydın Doğan grubu; bunlar dört büyük ulusal yayın grubunun sahipleriydi. Uzan grubu öyle bir imparatorluk kurmuştu ki, borsa üzerinde baskı oluşturmuş orada bir sömürü düzeni kurmuştu. Sanatçı piyasasında korku ve şantaj sistemi oluştumuş, onların grubundan ayrılmak sanatçınların iradesini aşan bir duruma gelmişti. Kral Tv’nin geceleri olurdu orada aile en ön sıraya dizilir. sanatçılar için kral ve soytarıları diye yakıştırmalar yapılırdı. Böyle bir gecenin birinde Cem Yılmaz ve Yılmaz Erdoğan aynı sahnede Nez adlı şarkıcının yanında garnitür olarak sahne almış bunu Cem Yılmaz ince dokundurma yoluyla dile getirmeye çalışmıştı, Yaşadığı endişe sözlerine yansıyordu. Dinç Bilgin hiçbir sanayi kuruluşu veya inşaat şirketi olmadığı halde ülkenin en büyük iki medya dağıtım şirketinden birinin ve medyanın neredeyse %30’nun sahibiydi. Bu medya grubunu hangi parayla kurmuştu, nasıl ayakta tutuyordu hiç bilinemedi ve bu gizem, merkez siyasetin hiçbir zaman gündemi olamamıştı. Doğan grubu Tofaş bayiliğinden bir anda en büyük medya grubu olmuştu, Grubun patronu Aydın Doğan’ın nasıl bir güç sahibi olduğunu ifade etmek için sadece şunu söyleyelim, bu gruba bağlı Hürriyet’in genel yayın yönetmeni Ertuğrul Özkök o dönemde ülkenin en güçlü beş adamından biri olarak görülüyordu. Dönemin ekonomi bakanına telefonda açıkça küfretmiş özür dileyen taraf medya tarafı olmamıştı.