Çözüm Süreci zamanın ve şartların gereği olarak mutlaka denenmeliydi. O dönemin hemen hemen bütün akilleri bu sürece destek verdi. Erdoğan bu süreci baldıran zehiri içmek olarak tanımlamıştı. Neden? Çünkü bu süreç tam anlamıyla başarıya ulaşamazsa hükümetin aleyhine tepe tepe kullanılacaktı.
PKK'nın, şartların değişmesiyle, Suriye savaşının çıkması neticesinde bölgede yeniden küresel güçler tarafından işe koşulması, Fetönün tasfiyeye sokulması neticesinde ülkenin aleyhine bütün güçlerini devreye sokmasıyla süreç zehirlendi ve bitirildi.
Çözüm Sürecinde yaşanan olaylar, sürecin doğası gereği yapılan toleranslar, her barışmanın gereği yapılan şölenler süreci zehirleyenler tarafından şimdi devamlı spotlar şeklinde dile getiriliyor. PKK ile işbirliği yapmayın diyene hemen spot cümlelerle cevap verilmek suretiyle (megri megri-Habur rezaleti, mektup okutulması) bugün PKK ile işbirliği yapılmasına kılıf uydurulmaya çalışılıyor.
Bu bugünlerde Türkiye'yi bir yere taşımaya çalışan akıl tarafından öyle kullanılıyor ki, muhalefetin bir kısmı Kandil ile işbirliği yapmaktan gocunmaz duruma geldi.
Algıyı büyük bir başarıyla yönetenler Çözüm Sürecinde yaşanan üç beş olayı öyle bir şekilde devamlı gündeme getirdiler ve sanki PKK, çözüm sürecinde tasfiye edilecek olan, silahları bırakacak, teslim olacak örgüt değil de Türkiye'nin Barolar Birliği, Tüsiad gibi bir teşkilatı yapılmak için süreç işletildi gibi sunuluyor. Ve bu algı çalışması öyle başarılı oldu ki, ulusalcı, milliyetçi bir genç artık rahatça şöyle diyor; madem devlet bunlarla çözüm süreci yaptı, halay çekmelerine göz yumdu, megri megri ağıt yaktırdı ''o zaman şimdi bizim partimiz de Kandil ile işbirliği yapabilir'' diyebilme rahatlığına ulaştırıldı.
Çözüm Süreciyle bugün Kandil ile işbirliğini kıyaslamak
Düğünde havaya ateş etmekle, mekan basarken havaya ateş etmeyi kıyaslamaya benziyor.
Tabii, algıyı başarılı yürüte bilirseniz bu saçma kıyas bile işe yarıyor. İnsanoğlu ilginç bir varlık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder