Dindarların makam ve para ile iyi imtihan veremediği, sınıfta kaldığı, millet seküler yöneticilerin dönemini arar duruma geldiği yaygın dedikodusuna maruz kalıyoruz.
Durum öyle mi gerçekten?
Depremle birlikte şunu gördük. Dindarlar ülkenin başına bir afet gelmediği günlerde, kendileri para kazandığı, makamlara geldikleri günlerde yüzlerce yardım kuruluşunu devamlı destekleyerek ayakta tutmuşlar. Depremin ilk gününden itibaren 200’den fazla yardım derneğiyle sahadaydılar. Sadece dernekler değil para ve makam sahibi on binlercesi deprem bölgesinde insanlara yardıma koştu çoğu hala oradalar.
Para yardımı konusunda birbirleriyle yarıştılar. Bankadaki hesabını sıfırlayanlara şahit oldum ve ciddi paralar.
Makam gücünü kullanma konusuna gelirsek.
Yıllardır muhalifler ağızlarına gelen her türlü hakareti manevi değerlerimizi de dillerine dolayarak bizlere saldırıyorlar. Tehditlerle ve en rencide edici laflarla bunları yapıyorlar.
Para ve makam sahibi dindar kesim hayret edilecek bir sabır ve erdemle bu duruma tahammül ediyor.
Eski Türkiye’de böyle değildi. Atatürk’e veya rejimin kutsallarına karşı laf edenler anında medya tarafından linç edilir, medya zaten tek eldeydi. Sonra o gözaltına alınan kişi kafası gözü hasarlı halde hakim karşısına çıkardı.
Bu çok kolay bir şeydir. Mesela bugün siyasi erki elinde tutan kesime ve kutsallarına ağır hakaretler edenlerin yüzde 99’una dokunulmuyor dokunulan da göz altına alınıyor birkaç gün sonra gayet mutlu halde zafer nidalarıyla salınıyor.
Halbuki bunun bizim alıştığımız şekli şuydu; göz altına alınan kişi mutlaka emniyette merdivenlerden düşerdi. Bugün bunu kimse yapmıyor. Peki bu kimlerin erdemi yüzünden oluyor?
Evet dindarlar doğru olanı yapıyor, böyle yapmaya da devam edecekler çünkü bunu onlara dinleri ve ahlakları emrediyor.
Bununla beraber bu işittiğimiz hakaretler yüzünden acaba hiç günaha girmek isteyen kalmadı mı içimizde diye hayıflanıyor insan 
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder